شیوه های آموزش سفال به کودکان با رویکرد آموزشی کودک محور
بهاره حیدری ونیچه، دکتر ایمان زکریایی کرمانی و دکتر مهرنوش شفیعی سرارودی
از آغاز آفرینش، انسان همیشه توجه خاصی به دو امر داشته است: تعلیم و تربیت و هنر. آدمی همیشه درمعرض یادگیری خواه از طبیعت خواه از انسان بوده است. هنر نیز ریشه در وجود و طینت بشر دارد و انسان گرایش و تمایل طبیعی و ذاتی نسبت به هنر داشته است. از این میان، هنر سفالگری و کار با گل که از نخستین هنرهای بشری می باشد جایگاه و اهمیت ویژه ای دارد. در اثر حاضر، بررسی شیوه های آموزش سفال به کودکان در کانون های پرورش فکری کودکان و نوجوانان براساس رویکرد کودک محور در حوزه رشد خلاقیت مورد نظر می باشد.
این پژوهش در واقع از پنج بخش اصلی تشکیل شده است. در بخش اول نویسندگان توصیفی مختصر در مورد جنبه های اصلی پژوهش، هدف پژوهش، و نیز اهمیت و ضرورت انجام پژوهش ارایه می دهند. سپس در بخش دوم متغیرهای مطالعه و نیز مطالعات نظری و عملی مرتبط با آنها بصورت دقیق مورد بحث قرار می گیرند. بخش سوم نیز به تشریح و توضیح ویژگی ها، فرایندها، و نیز ابزارهای استفاده شده جهت جمع آوری و تحلیل داده ها می پردازد. نویسندگان در بخش چهارم نتایج حاصل شده از آنالیز داده های جمع آوری شده را ارایه و بحث می کنند و در نهایت در بخش پنجم نتیجه گیری های کلی بیان می شود.
در پایان، امید است اثر حاضر در جهت ارتقای دانش خوانندگان و علاقه مندان موثر باشد. نویسندگان همچنین از هرگونه نظر و پیشنهادی که پیرامون کتاب و از طریق رایانامه ذیل مطرح شود استقبال خواهد کرد.