تمرین مقاومتی
محمد سليماني فارساني، دکتر ضا قراخانلو
قابليت و توانايي در اجراي فعاليت هاي ورزشي به کارايي و عملکرد دستگاههاي مختلف بدن بستگي دارد. دستگاه قلبي– عروقي وظيفه اصلي انتقال اکسيژن و مواد غذايي به بافت هاي مختلف و عضلات فعال و برگرداندن مواد زايد سوخت و سازي به اندام هاي دفعي را بر عهده دارد. قلب در پاسخ به تغييرات محيطي قادر به تغيير است، و يک نوع تحريک مي تواند باعث شود که آن رشد کند و يا تحليل رود. در سال هاي اخير در زمينه بررسي تاثير تمرين مقاومتي برهايپرتروفي قلبي تلاش هاي زيادي صورت گرفته و به اين نتيجه رسيده اند که تمرين مقاومتي مي تواند از طريق مکانيسم هاي مختلف باعث هايپرتروفي در قلب گردد. از طرفي تحقيقاتي هم در زمينه اثر S1P روي هايپرتروفي قلبي نيز صورت گرفته است. حال هدف از طرح تحقيق ما اين است که آيا اين نوع تمرين مقاومتي باعث افزايش S1P در عضله قلبي خواهد شد؟ به این منظور مطالعه حاضر به بررسی اثر يک دوره تمرين مقاومتي بر ميزان S1P عضله قلبي در موش هاي صحرايي نژاد ويستار می پردازد.
این پژوهش در واقع از پنج بخش اصلی تشکیل شده است. در بخش اول نویسنده توضیفی مختصر در مورد جنبه های اصلی پژوهش، هدف پژوهش، و نیز اهمیت و ضرورت انجام پژوهش ارایه می دهد. سپس در بخش دوم متغیرهای مطالعه و نیز مطالعات نظری و عملی مرتبط با آنها بصورت دقیق مورد بحث قرار می گیرند. بخش سوم نیز به تشریح و توضیح ویژگی ها، فرایندها، و نیز ابزار های استفاده شده جهت جمع آوری و تحلیل داده ها می پردازد. نویسنده سپس در بخش چهارم نتایج حاصل شده از آنالیز داده های جمع آوری شده را ارایه و بحث می کند. در نهایت در بخش پنجم نتیجه گیری های کلی بیان می شود.
در پایان، امید است اثر حاضر در جهت ارتقای دانش خوانندگان و علاقه مندان موثر باشد. نویسندگان همچنین از هرگونه نظر و پیشنهادی که پیرامون کتاب مطرح شود استقبال خواهند کرد.