چرا نباید به منابع فارسی استناد داد

در مقاله ISI

این سوال همیشه از سوی دانشجویان و اساتید پرسیده می شود و در بسیاری از موارد آنها نمی دانند در خصوص منابع فارسی مقاله خود چه تصمیمی بگیرند. آیا منابع فارسی را از مقاله حذف کنند و یا اینکه بگذارند در مقاله بماند؟

تصویر زیر یکی از مقالات ارسال شده به مجله ISI را نشان می دهد. پس از ارسال مقاله، کلیه منابع به صورت خودکار توسط نرم افزار بررسی می شود و گزارش اعتبار آنها به صورت تصویر زیر ارائه می گردد. همانطور که در تصویر مشخص است از بین 69 منبع 15 منبع بی اعتبار است. یعنی سیستم خودکار بررسی منابع، نتوانسته است برخی از منابع را بیاید.

این منابع از زبان فارسی به انگلیسی ترجمه شده اند و در واقع در دنیای واقعی وجود ندارند و هیچگاه دفتر مجله و همچنین داوران و خوانندگان مقاله نمی توانند به آنها دسترسی داشته باشند. به همین خاطر پیشنهاد می شود مقاله خود را زیر سوال نبرید و چنین مواردی را حذف کنید. 

اگر هدف شما نگارش مقاله و ارسال آن به مجلات بین المللی است و در صورتیکه منبع فارسی شما قابل جایگزینی با منبع انگلیسی است، حتما اینکار را انجام دهید. 

اگر مقاله ای که به آن استناد داده اید فاقد نمونه خارجی است پس به همان صورت باقی بماند و در جلوی آن در پرانتز بنویسید "فارسی". 

در بعضی از رشته ها مانند زبان و ادبیات فارسی، تاریخ و الهیات نمی توان منابع را تغییر داد. زیرا تحقیق برپایه منابع اصلی است که به زبان فارسی و یا عربی چاپ شده اند. در چنین مواردی بهتر از است از سردبیر کمک بخواهید و پیشنهاد می شود منابع را به صورت فارسی و انگلیسی در مقاله قرار دهید. معمولا مجلات دستورالعمل های خاصی در این خصوص دارند. 

اگر دانشجو فوق لیسانس هستید و در رشته مهندسی عمران و یا کامپیوتر تحصیل می کنید و مقاله ای از پایان نامه نوشته اید که 50 درصد منابع فارسی است باید به شما بگویم چنین مقاله ای دارای اعتبار لازم جهت چاپ در مجلات ISI نمی باشد. برای نگارش مقاله ISI باید به مقالات ISI دیگر استناد دهید و سعی کنید 50 درصد از منابع شما مربوط به 5 سال اخیر باشد. 

اگر سوالی در اینخصوص داشتید با دانشیار تماس بگیرید. 

نویسنده: دکتر مجید عقلمند (مدیر دانشیار)